Arjen Robben moest donderdagavond al vroeg de strijd staken tegen IJsland wegens een liesblessure. De kwetsuur van de aanvoerder is dermate ernstig dat hij morgen terugkeert naar Bayern München om te beginnen aan zijn revalidatie. Robben was het verloren EK-kwalificatieduel nog wel volledig fit begonnen, zo liet hij weten aan de NOS.
‘Ik denk dat alle experts nu gaan zeggen dat ik niet fit was, maar ik begon 100 procent fit aan de wedstrijd. Ik werd keihard opgevangen buiten de zestien en vervolgens kreeg ik last van mijn rug en dat straalde uit in mijn lies. Het was vrij snel duidelijk dat het niet meer ging. Ik kon geen kracht meer zetten met mijn been’, lichtte Robben zijn blessure toe.
Robben haakt af bij Oranje
‘Dit is zo’n klap, ik had hier wat anders van voorgesteld’, vervolgde Robben. ‘Ik was fit en fris en ik zat er lekker in. Je wilt het niet geloven en je kunt het ook niet geloven. Turkije is uit beeld. Ik ga terug naar München’, deelde Robben mee.
Op het moment dat Bruno Martins Indi van het veld werd gestuurd, zat Robben nog in de kleedkamer. Hij kreeg het moment dan ook maar half mee. ‘Ik kreeg de rode kaart alleen mee vanuit de kleedkamer, ik had toen geen beelden.’ Na afloop van het duel kreeg Robben de beelden van de rode kaart alsnog te zien. Daarbij spaarde hij Martins Indi niet. ‘Dit kan je onproffesioneel noemen. Dit is volstrekt onnodig. Hier kan ik niks anders van zeggen dan dat het dom is, je laat je ploeg hiermee in de steek.’
Dat Danny Blind na de rode kaart besloot om Klaas-Jan Huntelaar naar de kant te halen, kon Robben wel begrijpen. ‘Je moet een keuze maken en ik begrijp de keuzes van de bondscoach voor de snelheid voorin. Misschien kan je in de omschakeling met de snelheid eruit komen’, steunde de vedette zijn coach.
De pijn van de nederlaag overheerste na afloop van het duel ook bij Robben. ‘Dit is niet te bevatten. We kunnen nog altijd naar Frankrijk, we moeten hoop houden en de koppies omhoog houden. De schrale troost is dat we de derde plek door het gelijkspel van Turkije nog in handen hebben. Dit is natuurlijk een grote teleurstelling, maar we krijgen nog een nieuwe kans die we met beide handen moeten aangrijpen.’
